Langkawi!
3 oktober 2018 - Bali, Indonesië
Langkawi!
Het veel beloofde eiland, waar we allebei erg veel zin in hadden en afgesproken dat we hier zeker een week zouden blijven, omdat we zoveel aan het reizen waren de laatste tijd en eigenlijk wel een beetje rust konden gebruiken. Vanuit Kuala Lumpur hebben we het vliegtuig naar Langkawi gepakt, dit was 1.5 uur vliegen en is een eiland aan het westen van Maleisië, vlak onder de grens bij Thailand. Het was nog wel even spannend, want we gingen met een propeller vliegtuigje waar ongeveer 30-40 man in gaat, heel klein dus en je voelt letterlijk alles hierin. Ook zaten er meer boerka's in het vliegtuigje dan dat je ze gemiddeld per jaar ziet.
Aangekomen op Langkawi regende het pijpenstelen, eerste dag dus niet zoveel meer kunnen doen. De volgende dag vroeg vertrokken en een scootertje gehuurd, we hebben een mooie waterval gezien en daarna op een strandje gezeten waar allemaal locals weekend vierden. Erg leuk om te zien, ze hadden allemaal zelf iets bij zich en het leek net 1 grote familie, wij waren de enige blanda's (Nederlanders) en ze wilden dan ook graag met ons op de foto. Vooruit dan maar.
Op tijd terug gegaan, want aan de lucht te zien zou het weer snel veranderen en ja hoor, begin de middag tot middernacht keiharde regen. De volgende dag naar een ander plaatsje gegaan dichtbij de bekende Skycab, als een soort skilift ga je helemaal omhoog de bergen in en bovenaan heb je een brug van glas. Helaas regende het weer zo goed als de hele dag en zijn we er niet in gegaan.
Er was verder niet veel te doen, want het is echt een plek met mooie stranden, snorkelen, natuur wandelingen maar met dit weer houdt het allemaal op. Volgende dag weer regen, met smiddags een kleine stop, waarin wij snel de skycab in zijn gegaan. Vanaf het moment dat de deuren dicht gingen besefte ik pas hoe hoog en steil dat ding ging, ik vond het helemaal niks en was super bang. Rodney vond het eerst nog wel grappig, maar later ook niet meer. Je kon tot aan de top met de brug of eentje lager, wij zijn er beiden snel uitgestapt zodra het kon en weer snel terug naar beneden, wat nog enger was dan omhoog. Nee, als je hoogtevrees hebt raad ik het af om hier in te gaan,zelfs als je " een onceinalifetime "momentje denkt te hebben, niet doen. Rest van de dag regen....weersvoorspelling had voor de rest van de week 90% regen per dag. Dit heeft waarschijnlijk te maken gehad met de typhoon vanuit de Philepijnen. Pech,pech,pech, nouja ligt er maar net aan waarmee je het dan vergelijkt. Wij hadden igg geen zin meer om daar te zitten en hebben een ticket geboekt naar waar volgens de weersvoorspellingen het cijfer een 10 was....Bali! Stond niet echt op onze planning, maar weer een voordeel als je niet alles vast hebt staan. 5 uur vliegen en we zaten in Bali en yeah het was super lekker weer! Eerst een paar dagen in Kuta lekker Westers, kan je alles krijgen wat je wilt. Skygarden een nachtclub, betaal je 7 euro entree en dan kan je 4 uur lang onbeperkt eten en drinken inclusief sterke drank. Was een leuk feestje!
Toen zijn we naar Ubud geweest een stadje wat heel erg cultureel is en je vaak ceremonies ziet. Bijzonder om te zien hoe belangrijk het geloof is voor deze mensen en hoe druk ze hiermee zijn. Van offeringen, bakjes van bananen bladeren maken, elke dag in speciale kledij naar hun god om te bidden, eten offeren, en vele andere regels volgen. Hun kalender (Balinese) telt 420 dagen en ze zijn 2 keer per jaar jarig, ook dan is er een hele traditie over positieve en negatieve straling in hun lichaam wat erin en eruit moet. We spraken met een Balinese die ons veel vertelde over hun cultuur, zo ook het bizarre verhaal dat als er iets heel belangrijks is, wordt een grote ceremonie genoemd mensen uit meerdere landen naar Bali komen voor een ceremonie bij de mount batur. Waarom hier, omdat ze alles wat geofferd wordt de vulkaan in moet. Zo gooien ze er zelfs levende paarden , koeien of kippen in. Die dus eerst de helse tocht omhoog moeten. Het mooie Balinese cultuur werd ons even te veel, belachelijk deze gedachten. Echter benadrukte de jongen gebeurd dit zelden, 1 keer in de 50 jaar of minder. Alsnog te vaak.
Mount Batur,
Op advies van jessica de vulkaan mount Batur beklommen. Omdat ze het zelf al eens gedaan had stond ik er alleen voor. Om die reden wou ik het bijna afslaan. Na dat jessica spontaan een tour had geboekt was ik verplicht mee te gaan, maar wat een mooie ervaring! Helaas vertelde ze er wel bij dat de tour 2 uur 's nachts begon. Maar het was achteraf ook de moeite waard om uit mn nachtrust gehaald te worden. Zelf dacht ik nog even in de auto, richting de vulkaan te kunnen slapen. Helaas zat dat er niet in. Zoals ze zowel in indonesie als in nederland zeggen, zat de knalpot van de auto aardig los waardoor elke keer het idee ontstond dat de auto uit elkaar viel. En ik zat notabene ook nog op de achterste bank van het busje. Na een uur stuiteren en rijden kwamen we aan bij dr vulkaan. Hier begon de klim. Met een hoogte van 1717 meter naar boven in het donker was het het een beste wandeling. Hier kregen we gelukkig een zaklampje bij. Rond 6 uur Eenmaal half uitgedroogd op de top begon het wat te schemeren waardoor het uitzicht langzaam te zien was. Het was heel bijzonder om op zo'n hoogte, door de mist en de wolken de dorpjes te zien terwijl de zon langzaam door kwam.
De gids maakte een ontbijtje klaar, 2 broodjes banaan en een eitje. Laten die bananen nou ook nog eens het lieverlings eten van mijn lievelings dieren zijn waar de vulkaanuitbarsting vol mee zat, apen! Geregeld trokken de apen het ontbijt van mensen uit handen en aten het op. Gelukkig bleef mijn ontbijt gespaard.
Rond 8 uur klommen we weer naar beneden. De gids vertelde dat de vulkaan voor het laatst in 1960 is uitgebarsten. Indrukwekkend om zo'n krater te zien. Er kwam nog veel stoom uit. Eenmaal beneden werden we weer naar het hotel gebracht.
Weer een scootertje gehuurd en we zijn naar de rijstvelden geweest, was heel erg mooi maar wel weer heel toeristische. Moesten zelfs entree betalen om te mogen kijken, Rodney en ik dachten we gaan eerst even kijken of dat wel de moeite is, en voor we het wisten waren we al "binnen" niemand die je kaartje controleert. Zo gaat dat met veel dingen hier, ze proberen overal geld van je te krijgen. Ook op stranden, maar als je dan 300 meter doorloopt staat er niemand meer en kan je er gewoon in.
Terug naar de rijst, van 1 are rijstveld krijg je ongeveer 40 kilo ongepelde rijst. De rijst kan na 4 maanden worden geoogst, dus 3 oogsten per jaar. Mega veel werk zit hieraan en grotendeels wordt het met de hand gedaan en wij vinden het dan ook onvoorstelbaar dat rijst zo goedkoop is.
Samen hebben we een kookcursus gedaan, het eten was lekker. Rod vondde kookles erg leuk, ik niet. Met 15 man 9 gerechten maken en dan om de 5 minuten rouleren naar een ander gerecht, waar je dan halverwege in kwam. Alsof je dan nog weet wat je en hoe je iets maakt. Het eten was wel lekker.
Van Ubud naar Nusa Penida een eilandje onder Bali.
Dit is een eiland dat nog vrij "rustig" is vergeleken met het toerisme op Bali. Je hebt hier mooie natuur en een mooie zee met veel duik spots. Eerst een uurtje met de auto en daarna een half uur met een fastboat. We hadden een voor ons budget best duur hotel geboekt om eens lekker bij te slapen. Helaas zat onze kamer aan de hoofdweg en was het alsnog erg lawaaierig en het hotel was nog midden in een verbouwing dus smorgens vroeg wakker getimmerd. Soms is reizen best vermoeiend.
Scootertje gehuurd en op pad naar de t-rex dit na een rit van 2.5 (10km) gevonden. De wegen zijn hier zo slecht en dan bedoel ik ook echt slecht. Met een scootertje kon je gemiddeld 10kmh rijden en het was geen pretje voor je kont. Allemaal gaten etc in de weg. Toch was het de rit meer dan waard en hebben we super genoten van het uitzicht en Rodney ook van beneden. Hier was een strandje met hoge cliffs, om hier te komen moest je wel eerst een half u stijl naar beneden klimmen op gemaakte ladders van takjes en draden als leuningen. Eerst wilde ik ook mee, maar het werd al snel heel lastig. Achter mij viel een meisje zeker 1.5m door de "leuningen " naar beneden en ik kon haar net bij de rugtas pakken en een andere jongen haar enkel. Pfoe ik dacht laat maar, ik lig er straks ook zo bij. Dus ben ik verstandig bij een tentje gaan zitten met een kokosnoot tot Rod terug kwam, ook geen straf op deze plek.
Weer 2.5 u terug op de scooter en alles begon stijf te worden, en we zijn nog oh zo jong.
Het eiland staat vooral ook bekend om het spotten van de manta vissen, dit zagen we allebei niet zo zitten om hiermee te gaan zwemmen en dachten we huren zelf wel een snorkelset en dan gaan we aan de kant van de zee wel een beetje snorkelen. Na lang te hebben onderhandeld, mochten we twee uur voor de prijs van 1 uur nouja ok. Ik was binnen 5 minuten terug, want werd heel duizelig geen idee waarvan. Rod was binnen 2 minuten terug, want was geprikt op 4 plaatsen ( arme rod) door een kwal. Dat was ons snorkelavontuur.
De volgende dag hebben we nog wat sightseeing gedaan en een super super, mooie zonsondergang gezien!
Vandaag vliegen we naar Hanoi!! Weer een nieuw avontuur dat gaat beginnen! Voor Vietnam moet je een visum hebben voordat je er überhaupt heen vliegt. Dit hebben we online geregeld met hulp van mama, omdat ons internet niet goed werkte. Woensdag ochtend om 07.00 vliegen we, dinsdagnacht werden we om 4 u snachts opgehaald. Maar om 00.00 hadden we nog steeds ons visum NIET! Bellen en emailen naar het bedrijf dat het voor ons zou regelen, geen contact.
Maandag (de dag ervoor) had ik ook al gemaild met de vraag of het optijd zou komen, wantik had al een raar gevoel. Ja, geen zorgen mailden ze terug.
Stress... uit eindelijk kregen we een mailtje dat onze gegevens ok waren en we het visum binnen twee uur zouden moeten krijgen. Ja en die moesten we dan nog ergens zien te printen, dag slaap. Tegen een uur of 01.30 hadden we dan onze visums op papier, en konden we tot 3.30 u slapen.
Op naar het vliegveld om vervolgens in totaal 9 uur te reizen naar onze volgende bestemming.
Het veel beloofde eiland, waar we allebei erg veel zin in hadden en afgesproken dat we hier zeker een week zouden blijven, omdat we zoveel aan het reizen waren de laatste tijd en eigenlijk wel een beetje rust konden gebruiken. Vanuit Kuala Lumpur hebben we het vliegtuig naar Langkawi gepakt, dit was 1.5 uur vliegen en is een eiland aan het westen van Maleisië, vlak onder de grens bij Thailand. Het was nog wel even spannend, want we gingen met een propeller vliegtuigje waar ongeveer 30-40 man in gaat, heel klein dus en je voelt letterlijk alles hierin. Ook zaten er meer boerka's in het vliegtuigje dan dat je ze gemiddeld per jaar ziet.
Aangekomen op Langkawi regende het pijpenstelen, eerste dag dus niet zoveel meer kunnen doen. De volgende dag vroeg vertrokken en een scootertje gehuurd, we hebben een mooie waterval gezien en daarna op een strandje gezeten waar allemaal locals weekend vierden. Erg leuk om te zien, ze hadden allemaal zelf iets bij zich en het leek net 1 grote familie, wij waren de enige blanda's (Nederlanders) en ze wilden dan ook graag met ons op de foto. Vooruit dan maar.
Op tijd terug gegaan, want aan de lucht te zien zou het weer snel veranderen en ja hoor, begin de middag tot middernacht keiharde regen. De volgende dag naar een ander plaatsje gegaan dichtbij de bekende Skycab, als een soort skilift ga je helemaal omhoog de bergen in en bovenaan heb je een brug van glas. Helaas regende het weer zo goed als de hele dag en zijn we er niet in gegaan.
Er was verder niet veel te doen, want het is echt een plek met mooie stranden, snorkelen, natuur wandelingen maar met dit weer houdt het allemaal op. Volgende dag weer regen, met smiddags een kleine stop, waarin wij snel de skycab in zijn gegaan. Vanaf het moment dat de deuren dicht gingen besefte ik pas hoe hoog en steil dat ding ging, ik vond het helemaal niks en was super bang. Rodney vond het eerst nog wel grappig, maar later ook niet meer. Je kon tot aan de top met de brug of eentje lager, wij zijn er beiden snel uitgestapt zodra het kon en weer snel terug naar beneden, wat nog enger was dan omhoog. Nee, als je hoogtevrees hebt raad ik het af om hier in te gaan,zelfs als je " een onceinalifetime "momentje denkt te hebben, niet doen. Rest van de dag regen....weersvoorspelling had voor de rest van de week 90% regen per dag. Dit heeft waarschijnlijk te maken gehad met de typhoon vanuit de Philepijnen. Pech,pech,pech, nouja ligt er maar net aan waarmee je het dan vergelijkt. Wij hadden igg geen zin meer om daar te zitten en hebben een ticket geboekt naar waar volgens de weersvoorspellingen het cijfer een 10 was....Bali! Stond niet echt op onze planning, maar weer een voordeel als je niet alles vast hebt staan. 5 uur vliegen en we zaten in Bali en yeah het was super lekker weer! Eerst een paar dagen in Kuta lekker Westers, kan je alles krijgen wat je wilt. Skygarden een nachtclub, betaal je 7 euro entree en dan kan je 4 uur lang onbeperkt eten en drinken inclusief sterke drank. Was een leuk feestje!
Toen zijn we naar Ubud geweest een stadje wat heel erg cultureel is en je vaak ceremonies ziet. Bijzonder om te zien hoe belangrijk het geloof is voor deze mensen en hoe druk ze hiermee zijn. Van offeringen, bakjes van bananen bladeren maken, elke dag in speciale kledij naar hun god om te bidden, eten offeren, en vele andere regels volgen. Hun kalender (Balinese) telt 420 dagen en ze zijn 2 keer per jaar jarig, ook dan is er een hele traditie over positieve en negatieve straling in hun lichaam wat erin en eruit moet. We spraken met een Balinese die ons veel vertelde over hun cultuur, zo ook het bizarre verhaal dat als er iets heel belangrijks is, wordt een grote ceremonie genoemd mensen uit meerdere landen naar Bali komen voor een ceremonie bij de mount batur. Waarom hier, omdat ze alles wat geofferd wordt de vulkaan in moet. Zo gooien ze er zelfs levende paarden , koeien of kippen in. Die dus eerst de helse tocht omhoog moeten. Het mooie Balinese cultuur werd ons even te veel, belachelijk deze gedachten. Echter benadrukte de jongen gebeurd dit zelden, 1 keer in de 50 jaar of minder. Alsnog te vaak.
Mount Batur,
Op advies van jessica de vulkaan mount Batur beklommen. Omdat ze het zelf al eens gedaan had stond ik er alleen voor. Om die reden wou ik het bijna afslaan. Na dat jessica spontaan een tour had geboekt was ik verplicht mee te gaan, maar wat een mooie ervaring! Helaas vertelde ze er wel bij dat de tour 2 uur 's nachts begon. Maar het was achteraf ook de moeite waard om uit mn nachtrust gehaald te worden. Zelf dacht ik nog even in de auto, richting de vulkaan te kunnen slapen. Helaas zat dat er niet in. Zoals ze zowel in indonesie als in nederland zeggen, zat de knalpot van de auto aardig los waardoor elke keer het idee ontstond dat de auto uit elkaar viel. En ik zat notabene ook nog op de achterste bank van het busje. Na een uur stuiteren en rijden kwamen we aan bij dr vulkaan. Hier begon de klim. Met een hoogte van 1717 meter naar boven in het donker was het het een beste wandeling. Hier kregen we gelukkig een zaklampje bij. Rond 6 uur Eenmaal half uitgedroogd op de top begon het wat te schemeren waardoor het uitzicht langzaam te zien was. Het was heel bijzonder om op zo'n hoogte, door de mist en de wolken de dorpjes te zien terwijl de zon langzaam door kwam.
De gids maakte een ontbijtje klaar, 2 broodjes banaan en een eitje. Laten die bananen nou ook nog eens het lieverlings eten van mijn lievelings dieren zijn waar de vulkaanuitbarsting vol mee zat, apen! Geregeld trokken de apen het ontbijt van mensen uit handen en aten het op. Gelukkig bleef mijn ontbijt gespaard.
Rond 8 uur klommen we weer naar beneden. De gids vertelde dat de vulkaan voor het laatst in 1960 is uitgebarsten. Indrukwekkend om zo'n krater te zien. Er kwam nog veel stoom uit. Eenmaal beneden werden we weer naar het hotel gebracht.
Weer een scootertje gehuurd en we zijn naar de rijstvelden geweest, was heel erg mooi maar wel weer heel toeristische. Moesten zelfs entree betalen om te mogen kijken, Rodney en ik dachten we gaan eerst even kijken of dat wel de moeite is, en voor we het wisten waren we al "binnen" niemand die je kaartje controleert. Zo gaat dat met veel dingen hier, ze proberen overal geld van je te krijgen. Ook op stranden, maar als je dan 300 meter doorloopt staat er niemand meer en kan je er gewoon in.
Terug naar de rijst, van 1 are rijstveld krijg je ongeveer 40 kilo ongepelde rijst. De rijst kan na 4 maanden worden geoogst, dus 3 oogsten per jaar. Mega veel werk zit hieraan en grotendeels wordt het met de hand gedaan en wij vinden het dan ook onvoorstelbaar dat rijst zo goedkoop is.
Samen hebben we een kookcursus gedaan, het eten was lekker. Rod vondde kookles erg leuk, ik niet. Met 15 man 9 gerechten maken en dan om de 5 minuten rouleren naar een ander gerecht, waar je dan halverwege in kwam. Alsof je dan nog weet wat je en hoe je iets maakt. Het eten was wel lekker.
Van Ubud naar Nusa Penida een eilandje onder Bali.
Dit is een eiland dat nog vrij "rustig" is vergeleken met het toerisme op Bali. Je hebt hier mooie natuur en een mooie zee met veel duik spots. Eerst een uurtje met de auto en daarna een half uur met een fastboat. We hadden een voor ons budget best duur hotel geboekt om eens lekker bij te slapen. Helaas zat onze kamer aan de hoofdweg en was het alsnog erg lawaaierig en het hotel was nog midden in een verbouwing dus smorgens vroeg wakker getimmerd. Soms is reizen best vermoeiend.
Scootertje gehuurd en op pad naar de t-rex dit na een rit van 2.5 (10km) gevonden. De wegen zijn hier zo slecht en dan bedoel ik ook echt slecht. Met een scootertje kon je gemiddeld 10kmh rijden en het was geen pretje voor je kont. Allemaal gaten etc in de weg. Toch was het de rit meer dan waard en hebben we super genoten van het uitzicht en Rodney ook van beneden. Hier was een strandje met hoge cliffs, om hier te komen moest je wel eerst een half u stijl naar beneden klimmen op gemaakte ladders van takjes en draden als leuningen. Eerst wilde ik ook mee, maar het werd al snel heel lastig. Achter mij viel een meisje zeker 1.5m door de "leuningen " naar beneden en ik kon haar net bij de rugtas pakken en een andere jongen haar enkel. Pfoe ik dacht laat maar, ik lig er straks ook zo bij. Dus ben ik verstandig bij een tentje gaan zitten met een kokosnoot tot Rod terug kwam, ook geen straf op deze plek.
Weer 2.5 u terug op de scooter en alles begon stijf te worden, en we zijn nog oh zo jong.
Het eiland staat vooral ook bekend om het spotten van de manta vissen, dit zagen we allebei niet zo zitten om hiermee te gaan zwemmen en dachten we huren zelf wel een snorkelset en dan gaan we aan de kant van de zee wel een beetje snorkelen. Na lang te hebben onderhandeld, mochten we twee uur voor de prijs van 1 uur nouja ok. Ik was binnen 5 minuten terug, want werd heel duizelig geen idee waarvan. Rod was binnen 2 minuten terug, want was geprikt op 4 plaatsen ( arme rod) door een kwal. Dat was ons snorkelavontuur.
De volgende dag hebben we nog wat sightseeing gedaan en een super super, mooie zonsondergang gezien!
Vandaag vliegen we naar Hanoi!! Weer een nieuw avontuur dat gaat beginnen! Voor Vietnam moet je een visum hebben voordat je er überhaupt heen vliegt. Dit hebben we online geregeld met hulp van mama, omdat ons internet niet goed werkte. Woensdag ochtend om 07.00 vliegen we, dinsdagnacht werden we om 4 u snachts opgehaald. Maar om 00.00 hadden we nog steeds ons visum NIET! Bellen en emailen naar het bedrijf dat het voor ons zou regelen, geen contact.
Maandag (de dag ervoor) had ik ook al gemaild met de vraag of het optijd zou komen, wantik had al een raar gevoel. Ja, geen zorgen mailden ze terug.
Stress... uit eindelijk kregen we een mailtje dat onze gegevens ok waren en we het visum binnen twee uur zouden moeten krijgen. Ja en die moesten we dan nog ergens zien te printen, dag slaap. Tegen een uur of 01.30 hadden we dan onze visums op papier, en konden we tot 3.30 u slapen.
Op naar het vliegveld om vervolgens in totaal 9 uur te reizen naar onze volgende bestemming.
Liefs, t Jet