Sumatra en door...
15 september 2018 - Bukit Lawang, Indonesië
Selemat pagi,
Terimah kasi voor de leuke reacties op ons verhaal. We zijn inmiddels 11 dagen verder, 2 vluchten verder en een bezoek aan land nummer 2,Maleisië. Het fijne aan backpacken en geen plan hebben is dat je totale vrijheid hebt. Het lastige is soms een beetje last minute work en stress.
Zo dachten we minstens 3 weken in Sumatra te blijven, maar zijn er uit eindelijk maar 7 dagen geweest. Wij vonden het erg tegenvallen en met name het onder ontwikkelde probleem; infrastructuur, de Engelse taal, hygiëne, faciliteiten. Natuurlijk weten wij dat Indonesië een onderontwikkeld land is en behoorlijk premitief, wat ik ook in mijn eerdere reis naar Indonesië heb ervaren, maar hier... gatver wat een vies land. Wij dachten erheen te gaan voor de mooie natuur, maar helaas viel ons dit ook tegen. Vanaf Medan stad naar Lake toba een van de grootste vulkanische meren in de wereld met een groenrijke omgeving en rijstvelden. Het was een rit van 7 h met de auto en nog een een uur met de boot. Toen we bij de "ferry " waren afgezet bleek dat we helemaal niet bij de ferry waren, weer opnieuw een taxi zoeken en weer in een auto...voor zover je het een auto kon noemen. Aangekomen in het hotel was allemaal prima en een mooie ligging aan het meer. Jammer dat onze kamer naast de receptie /bar zat en we savonds laat best veel last hadden van geluidsoverlast. De volgende dag op advies van de eigenaar op pad geweest.
Hij stipte met zijn stift een aantal 'highlights' aan op de map. Naar dat we vanuit het hotel een scooter hadden gehuurd, gingen we rond rijden. Eerst reden we naar het mooiste strand van Sumatra. Naar mijn idee waren de wellen aan de ijsselkade een groter genot voor de ogen. Het zag er grauw, verlaten uit en het stonk. Vervolgens reden we naar een aanrader, de hot springs. Dit was volgens het aangestipte puntje op de map aan de andere kant van het eiland. Naar onze inschatting was het eiland aardig compact. Schijn bedriegt. We hebben ruim 4 uur gereden, en entree moeten betalen, om op de teleurstellendste en nog misselijk makendere plek van het eiland te komen. Buiten het feit dat het een islamitische badplaats was, waar mannen en vrouwen apart in een ander bad moesten, was het een vies, niet onderhouden pierenbadje. Binnen enkele seconden zaten we kokhalzend op de scooter om snel weg te gaan. We hadden het wel gezien met de aangeraden highlights en reden 4 uur met een lamme komt van het zitten op de scooter terug. Lake toba hadden we snel gezien.
Dan proberen te genieten van de kleine dingen om je heen en het leventje daar... veel kleine kinderen waren erg nieuwsgierig naar ons en zaaide vrolijk. Door oma Els haar taallessen in indonesia bahasa kon ik minimaal met ze communiceren en samen met ze op de foto, gekke bekken trekken en een lol dat ze hadden. Wat een schatjes dachten we, totdat we weg wilden gaan en ze achter ons aan kwamen met hun handjes omhoog; money money! Het wordt er met de paplepel ingegooid. Na bijna 5 u op de scooter waren we het wel een beetje zat, maar wilden niet opgeven dus gingen we toch nog opzoek naar de waterval highlight nummer 3. We zullen jullie de details besparen maar ook die hebben we niet gevonden. De dag erna lekker even helemaal niks en gerelaxed aan het meer.
Bukkit lawang!
De rit van lake toba naar bukit lawang zou 7 h duren, we hebben er maar liefst 11 u over gedaan. In totaal 120 km wat een ramp was dat!
We kwamen aan in het pikkedonker en we waren de taxi nog niet uit of er stonden al allemaal jongens met scooters klaar om onze tas eruit te halen. We waren er een beetje klaar mee en hebben dit ook laten merken. Kris kras overal doorheen en na 15 min lopen kwamen we bij ons hotel. Ik kon wel huilen.. waar waren we nu beland, het enige wat we wilden was een schone kamer, maar helaas. Bloedzuigers in onze badkamer. Tijdens een goed moment zaten er zelfs bloedzuigers op de w.c. en gelukkig hoef je door de hygiëne hier nooit naar het toilet. Overal insecten en een kakkerlak van 6 cm onder me pyjama shirt plus een koude douche en ongeveer 40 graden op de kamer zonder airco. De volgende dag niet veel gedaan, bijkomen van onze lange reis. Voor de dag erop hadden we een jungle trekking geboekt inclusief 1nacht slapen in de jungle. De afgelopen twee dagen regende het behoorlijk hard en lang dus we zaten nogal in twijfel of we het moesten doen en ook omdat we allebei al helemaal gek werden van die beestjes in onze kamer, hoe zou dat dan in de jungle moeten zijn? Twijfel twijfel twijfel... toch gegaan, en het was voor ons beiden een van de mooiste trips die we ooit hebben gedaan! Wel heel pittig, steil omhoog en omlaag en door de regen super glad, maarZeker de moeite waard. We kwamen natuurlijk voor de orang oetangs, die helaas alleen nog maar leven in het wild in Sumatra en Borneo. Onze gids Andy vertelde dat er in de jungle van Sumatra (1/4 van sumatra is jungle) nu 7000 orang oetangs leven, waarvan 2 agressief. Dit komt doordat zij uit een opvangcentra komen en gewend zijn door mensen gevoerd te worden, dus als ze mensen zien gaan ze erop af en willen eigenlijk alleen maar eten. Toch proberen ze dit de apen af te leren door eerste instantie niks te geven, maar weg te lopen. Goed nieuws is dat het opvangcentrum momenteel gesloten is omdat alle apen zelfstandig kunnen opgroeien in de jungle en de straf voor het illegaal ropen op dieren erg hoog is. Na een uurtje of 3 in de jungle was het tijd voor een heerlijke lunch, we waren nog niet echt klaar en toen zei Andy okau guys time to pack your bags. Ik vroeg wat er aan de hand was, maar toen zag ik wat mensen inclusief gids hard weg lopen richting ons, met Mina ( 1 van de agressieve apen) achter hun aan. Oh my god, en nu wat moesten we doen? Andy zei alleen maar its ok its ok, maar die aap kwam steeds dichterbij ik dacht het is goed ja ik ga weg. Met een sprintje stond ik al snel een aantal meters verder en dus als enige, toen dacht ik hm ik kan beter bij de groep blijven. Wat een paniek! Uit eindelijk gaf Andy de aap fruit, veel fruit en konden wij er via de zijkant langs. Ook hebben we Thomas leafs monkeys gezien en nog wat andere soorten. In totaal 6 orang oetangs gespot en 2 baby's!! De moeder en baby blijven tot een jaar of 5 samen en leven dan verder alleen. Het zijn dus geen groepsdieren.
Wisten jullie dat als het regent een orang oetang een blad voor zn gezicht houdt voor de regen? Hier kunnen ze namelijk ziek van worden. Ook als de mensen ziek zijn kunnen ze dit gemakkelijk overbrengen op de apen.
Tegen een uur of 4 kwamen we bij het kamp aan waar we lekker konden zwemmen in de rivier. We sliepen onder een hutje in een klamboe. Er was heerlijk gekookt voor ons, een rijsttafel met 5 bijgerechten. En dat in de jungle!! Onze kok "Ari" was zo'n lieve man, hij genoot echt van de kleinste dingen en zorgde super goed voor ons. Rodney had bijvoorbeeld geen sigaretten meer en toen gaf hij de helft van zijn pakje aan hem. Ook de volgende ochtend bij het ontbijt had hij nog een paar extra sigaretjes erbij gegeven. Dat is toch super lief en voor het eerst hadden wij niet het gevoel dat hij dit deed om extra geld te verdienen. Savonds nog een paar spelletjes gedaan met hun, en genoten van hun vrolijkheid en hartigheid. We vonden het erg mooi om te zien hoe gelukkig en vrijgevig mensen kunnen zijn die eigenlijk zelf helemaal niks hebben. Heel bijzonder, kunnen wij veel van leren! We wilde nog wel een nacht blijven het was echt super! De volgende morgen met aan elkaar geknutselde rubberen banden zijn we via de rivier naar beneden geraft. Bukit lawang heeft zoveel goed gemaakt we are in loveeee with the jungle.
Na nog wat research op google hebben we besloten om de rest van Sumatra te laten voor wat het is en reizen we door naar Kuala lumpur. Weer een ritje van 5 u en een uurtje vliegen en nog een uurtje met de taxi en we komen aan in Kuala Lumpur. We zijn terecht gekomen in een partyhostel en helaas ben ik niet helemaal fit, slapen zit er dus niet in...alweer niet. Volgende dag KL centrum in geweest was erg leuk!
Enorm groot verschil tussen het armoedige Sumatra, de rust in de jungle en de wereld stad Kuala Lumpur. Het is een mooie stad en op het oog een hele schone, maar duik maar eens de steegjes in. Op een ochtend hadden wij een short cut gevonden en liepen we in een van die steegjes, vies en stinken zo erg dat Rodney er spontaan van moest overgeven
Zaterdag 15 september ticket geboekt naar Langkawi een eiland van Maleisië, een uurtje van het centrum naar het vliegveld en een uurtje vliegen heerlijk zo'n korte reis. Toch voor de zekerheid ruim optijd vertrokken en dat is maar goed ook want.... aangekomen op KL airport bleek dat we helemaal niet hier vandaan vlogen, maar van een vliegveld in het centrum. Shit! Rennend een taxi gezocht en gezegd dat we z.s.m. naar het andere vliegveld moesten. Een uur later kwamen we daar aan en gelukkig waren we nog optijd voor onze vlucht.....pfoe. Zitten we in het vliegtuig, wordt Rodney eruit gehaald door een beveiliger omdat er iets in zijn tas zit dat trilt. Buiten stonden al 5 man paraat plus een team van beveiligers, Rodney moest zelf zinn tas openmaken en waar bleek het om te gaan... zijn scheerapparaat haha!
We zijn net geland in Langkawi en willen hier voorlopig wel even blijven om bij te komen, en als we hier uitgekeken zijn zien we wel weer verder.
Een lang verhaal maar je maakt ook altijd zoveel mee op reis... de helft staat nog niet op papier.
Lieve groetjes!! Xxx
Terimah kasi voor de leuke reacties op ons verhaal. We zijn inmiddels 11 dagen verder, 2 vluchten verder en een bezoek aan land nummer 2,Maleisië. Het fijne aan backpacken en geen plan hebben is dat je totale vrijheid hebt. Het lastige is soms een beetje last minute work en stress.
Zo dachten we minstens 3 weken in Sumatra te blijven, maar zijn er uit eindelijk maar 7 dagen geweest. Wij vonden het erg tegenvallen en met name het onder ontwikkelde probleem; infrastructuur, de Engelse taal, hygiëne, faciliteiten. Natuurlijk weten wij dat Indonesië een onderontwikkeld land is en behoorlijk premitief, wat ik ook in mijn eerdere reis naar Indonesië heb ervaren, maar hier... gatver wat een vies land. Wij dachten erheen te gaan voor de mooie natuur, maar helaas viel ons dit ook tegen. Vanaf Medan stad naar Lake toba een van de grootste vulkanische meren in de wereld met een groenrijke omgeving en rijstvelden. Het was een rit van 7 h met de auto en nog een een uur met de boot. Toen we bij de "ferry " waren afgezet bleek dat we helemaal niet bij de ferry waren, weer opnieuw een taxi zoeken en weer in een auto...voor zover je het een auto kon noemen. Aangekomen in het hotel was allemaal prima en een mooie ligging aan het meer. Jammer dat onze kamer naast de receptie /bar zat en we savonds laat best veel last hadden van geluidsoverlast. De volgende dag op advies van de eigenaar op pad geweest.
Hij stipte met zijn stift een aantal 'highlights' aan op de map. Naar dat we vanuit het hotel een scooter hadden gehuurd, gingen we rond rijden. Eerst reden we naar het mooiste strand van Sumatra. Naar mijn idee waren de wellen aan de ijsselkade een groter genot voor de ogen. Het zag er grauw, verlaten uit en het stonk. Vervolgens reden we naar een aanrader, de hot springs. Dit was volgens het aangestipte puntje op de map aan de andere kant van het eiland. Naar onze inschatting was het eiland aardig compact. Schijn bedriegt. We hebben ruim 4 uur gereden, en entree moeten betalen, om op de teleurstellendste en nog misselijk makendere plek van het eiland te komen. Buiten het feit dat het een islamitische badplaats was, waar mannen en vrouwen apart in een ander bad moesten, was het een vies, niet onderhouden pierenbadje. Binnen enkele seconden zaten we kokhalzend op de scooter om snel weg te gaan. We hadden het wel gezien met de aangeraden highlights en reden 4 uur met een lamme komt van het zitten op de scooter terug. Lake toba hadden we snel gezien.
Dan proberen te genieten van de kleine dingen om je heen en het leventje daar... veel kleine kinderen waren erg nieuwsgierig naar ons en zaaide vrolijk. Door oma Els haar taallessen in indonesia bahasa kon ik minimaal met ze communiceren en samen met ze op de foto, gekke bekken trekken en een lol dat ze hadden. Wat een schatjes dachten we, totdat we weg wilden gaan en ze achter ons aan kwamen met hun handjes omhoog; money money! Het wordt er met de paplepel ingegooid. Na bijna 5 u op de scooter waren we het wel een beetje zat, maar wilden niet opgeven dus gingen we toch nog opzoek naar de waterval highlight nummer 3. We zullen jullie de details besparen maar ook die hebben we niet gevonden. De dag erna lekker even helemaal niks en gerelaxed aan het meer.
Bukkit lawang!
De rit van lake toba naar bukit lawang zou 7 h duren, we hebben er maar liefst 11 u over gedaan. In totaal 120 km wat een ramp was dat!
We kwamen aan in het pikkedonker en we waren de taxi nog niet uit of er stonden al allemaal jongens met scooters klaar om onze tas eruit te halen. We waren er een beetje klaar mee en hebben dit ook laten merken. Kris kras overal doorheen en na 15 min lopen kwamen we bij ons hotel. Ik kon wel huilen.. waar waren we nu beland, het enige wat we wilden was een schone kamer, maar helaas. Bloedzuigers in onze badkamer. Tijdens een goed moment zaten er zelfs bloedzuigers op de w.c. en gelukkig hoef je door de hygiëne hier nooit naar het toilet. Overal insecten en een kakkerlak van 6 cm onder me pyjama shirt plus een koude douche en ongeveer 40 graden op de kamer zonder airco. De volgende dag niet veel gedaan, bijkomen van onze lange reis. Voor de dag erop hadden we een jungle trekking geboekt inclusief 1nacht slapen in de jungle. De afgelopen twee dagen regende het behoorlijk hard en lang dus we zaten nogal in twijfel of we het moesten doen en ook omdat we allebei al helemaal gek werden van die beestjes in onze kamer, hoe zou dat dan in de jungle moeten zijn? Twijfel twijfel twijfel... toch gegaan, en het was voor ons beiden een van de mooiste trips die we ooit hebben gedaan! Wel heel pittig, steil omhoog en omlaag en door de regen super glad, maarZeker de moeite waard. We kwamen natuurlijk voor de orang oetangs, die helaas alleen nog maar leven in het wild in Sumatra en Borneo. Onze gids Andy vertelde dat er in de jungle van Sumatra (1/4 van sumatra is jungle) nu 7000 orang oetangs leven, waarvan 2 agressief. Dit komt doordat zij uit een opvangcentra komen en gewend zijn door mensen gevoerd te worden, dus als ze mensen zien gaan ze erop af en willen eigenlijk alleen maar eten. Toch proberen ze dit de apen af te leren door eerste instantie niks te geven, maar weg te lopen. Goed nieuws is dat het opvangcentrum momenteel gesloten is omdat alle apen zelfstandig kunnen opgroeien in de jungle en de straf voor het illegaal ropen op dieren erg hoog is. Na een uurtje of 3 in de jungle was het tijd voor een heerlijke lunch, we waren nog niet echt klaar en toen zei Andy okau guys time to pack your bags. Ik vroeg wat er aan de hand was, maar toen zag ik wat mensen inclusief gids hard weg lopen richting ons, met Mina ( 1 van de agressieve apen) achter hun aan. Oh my god, en nu wat moesten we doen? Andy zei alleen maar its ok its ok, maar die aap kwam steeds dichterbij ik dacht het is goed ja ik ga weg. Met een sprintje stond ik al snel een aantal meters verder en dus als enige, toen dacht ik hm ik kan beter bij de groep blijven. Wat een paniek! Uit eindelijk gaf Andy de aap fruit, veel fruit en konden wij er via de zijkant langs. Ook hebben we Thomas leafs monkeys gezien en nog wat andere soorten. In totaal 6 orang oetangs gespot en 2 baby's!! De moeder en baby blijven tot een jaar of 5 samen en leven dan verder alleen. Het zijn dus geen groepsdieren.
Wisten jullie dat als het regent een orang oetang een blad voor zn gezicht houdt voor de regen? Hier kunnen ze namelijk ziek van worden. Ook als de mensen ziek zijn kunnen ze dit gemakkelijk overbrengen op de apen.
Tegen een uur of 4 kwamen we bij het kamp aan waar we lekker konden zwemmen in de rivier. We sliepen onder een hutje in een klamboe. Er was heerlijk gekookt voor ons, een rijsttafel met 5 bijgerechten. En dat in de jungle!! Onze kok "Ari" was zo'n lieve man, hij genoot echt van de kleinste dingen en zorgde super goed voor ons. Rodney had bijvoorbeeld geen sigaretten meer en toen gaf hij de helft van zijn pakje aan hem. Ook de volgende ochtend bij het ontbijt had hij nog een paar extra sigaretjes erbij gegeven. Dat is toch super lief en voor het eerst hadden wij niet het gevoel dat hij dit deed om extra geld te verdienen. Savonds nog een paar spelletjes gedaan met hun, en genoten van hun vrolijkheid en hartigheid. We vonden het erg mooi om te zien hoe gelukkig en vrijgevig mensen kunnen zijn die eigenlijk zelf helemaal niks hebben. Heel bijzonder, kunnen wij veel van leren! We wilde nog wel een nacht blijven het was echt super! De volgende morgen met aan elkaar geknutselde rubberen banden zijn we via de rivier naar beneden geraft. Bukit lawang heeft zoveel goed gemaakt we are in loveeee with the jungle.
Na nog wat research op google hebben we besloten om de rest van Sumatra te laten voor wat het is en reizen we door naar Kuala lumpur. Weer een ritje van 5 u en een uurtje vliegen en nog een uurtje met de taxi en we komen aan in Kuala Lumpur. We zijn terecht gekomen in een partyhostel en helaas ben ik niet helemaal fit, slapen zit er dus niet in...alweer niet. Volgende dag KL centrum in geweest was erg leuk!
Enorm groot verschil tussen het armoedige Sumatra, de rust in de jungle en de wereld stad Kuala Lumpur. Het is een mooie stad en op het oog een hele schone, maar duik maar eens de steegjes in. Op een ochtend hadden wij een short cut gevonden en liepen we in een van die steegjes, vies en stinken zo erg dat Rodney er spontaan van moest overgeven
Zaterdag 15 september ticket geboekt naar Langkawi een eiland van Maleisië, een uurtje van het centrum naar het vliegveld en een uurtje vliegen heerlijk zo'n korte reis. Toch voor de zekerheid ruim optijd vertrokken en dat is maar goed ook want.... aangekomen op KL airport bleek dat we helemaal niet hier vandaan vlogen, maar van een vliegveld in het centrum. Shit! Rennend een taxi gezocht en gezegd dat we z.s.m. naar het andere vliegveld moesten. Een uur later kwamen we daar aan en gelukkig waren we nog optijd voor onze vlucht.....pfoe. Zitten we in het vliegtuig, wordt Rodney eruit gehaald door een beveiliger omdat er iets in zijn tas zit dat trilt. Buiten stonden al 5 man paraat plus een team van beveiligers, Rodney moest zelf zinn tas openmaken en waar bleek het om te gaan... zijn scheerapparaat haha!
We zijn net geland in Langkawi en willen hier voorlopig wel even blijven om bij te komen, en als we hier uitgekeken zijn zien we wel weer verder.
Een lang verhaal maar je maakt ook altijd zoveel mee op reis... de helft staat nog niet op papier.
Lieve groetjes!! Xxx
Hoop dat jullie nu geen tegenvallers meer mee hoeven te maken, maar ook dat kunnen jullie heus wel handelen en jullie hebben elkaar. Dus het gaat sowieso goed komen! Doe voorzichtig, geniet van de rest van de reis samen en ik kijk uit naar het volgende verhaal! Liefs Jalees